آیـات چـشمان تو ما را با خـدا کرد            مهـر تو زنگـار دل ما را طلا کرد

از کوله‌بار خویش جز پاکی ندیـدیم            انـگـار لبـهـای شما ما را دعـا کرد

من دوزخی بودم نه اهل جنّتُ‌ُ العشق            جـای مـرا آقـایـی تـو جـابـجـا کـرد

یک عمر در سجّاده‌ها نام تو بردیم            تا در کـنار تو خـدا ما را صدا کرد

خیر از جوانی‌اش ببیند آنکـسی که            بـال مـرا در آسـمـان تـو رهـا کـرد

من کـنـج ایـوان طلا می‌خـواهم آقا

بعد از نجف، یک کربلا می‌خواهم آقا

سـجّـادۀ تو بـوی جـبـرائـیـل می‌داد            چشمت هزاران آبرو بر نیل می‌داد

تو جـمـلـۀ پیغـمـبـرانی و به دستـت            گاهی خدا تورات و گه انجیل می‌داد

هر شب به پاس احـترام تو خـدایت            در آسمانها مجـلسی تـشکـیل می‌داد

پـروردگـارت کارهای خـانـه‌ات را            هر روز و هر شب دست میکائیل می‌داد

گـرد و غـبـار لحـظـۀ جـنگـیـدن تو            همواره بوی صور اسرافیل می‌داد

تـو بـی‌نـظـیر عـالـمی هـمتا نداری

تو شاهکـار حضرت پـروردگـاری

ای آنکـه خـتـم‌ الانـبـیا را جانشیـنی            شـایـسـتـۀ نـام امـیـر الـمــؤمـنـیـنـی

زیـبـایـی گـلـواژۀ مـهـر و مـحـبّـت            از بهـتـرین‌هـای خـدا روی زمیـنی

ای بی‌بدل، ای بی‌مَثَل، ای مرد اوّل            در هر صفـاتی که بگویم بی‌قـرینی

با ذوالفقار و شهسواری‌ات هـمیشه            از میمنه تا میـسره طـوفـان‌تـریـنی

ای حـیـدر کـرّار ای شیـر خـداونـد            تـو ریــشـۀ شـیـر نـر امّ‌الـبــنــیـنـی

تو از همان روز ازل شیر خـدایـی

فـرمـانـروای عرصۀ قـالـو بـلایـی

یک پرده از حُسن تو جنّاتُ النّعیم است            دستت تجلّی‌گاه رحمان و رحیم است

نـام تـو مـعــراج تـمـام انـبـیــا بـود            یک گوشه از مصداق آن طور کلیم است

شـأن نــزول آیـه‌هـای مـؤمـنــونـی            عطر نفس‌های تو بر دوش نسیم است

از روی تو وجه خدا را می‌توان دید            با حُبّ تو هر کافری عبدالکریم است

اینجا اگر خانه‌نشین بودی غمی نیست            تنها زمان بعـثـتت یـوم‌العـظیم است

هر شیعه بشنـاسد عـلیّ این زمانش            در ضربۀ احزاب تو بی‌شک سهیم است

بی معرفت آنکه رهی جز تو گزیند            راه علی تنها صراط‌ المستقـیم است

عید غدیر است و پیام حق چنین است

مردم فـقط حـیدر امیـرالمومنین است

باید شما را در فـراسـوی زمان دید            در آسـمـان بـیکـرانِ بـیـکـران دیـد

بـایـد ســوار بـال‌هـای سـال نـوری            پرواز کرد و آنسوی هفت‌آسمان دید

در لابـلای آیـه‌هـای سـبـز تـوحـیـد            در ابـتـدا تا انـتـهـای یک اذان دیـد

از چه مسلمان دو چشمانت نـباشم؟            وقتی خدا را در نگاهت می‌توان دید

سنّ تو را وقتی که پرسیدم ز مردم            چشمم فقط سرهای در حال تکان دید

روزی یتیم کوچه‌گرد کوفه خود را            بر شانه‌های پیرمردی مهـربان دید

یـاد صـدای گــریـۀ چـاه تـو کـردم            وقـتـی نگـاهـم بلبـلِ آتـشـفـشـان دید

من با صدای پـای تو مأنوس هستم

با نان و با خرمای تو مأنوس هستم